Dünya nüfusunun yarım milyarı diyabet hastası olarak tedavi görüyor. Çocukluk çağında ortaya çıkan ‘Tip 1’ diyabet ile çoklukla yaşlılık şekeri olarak tanımlanan ‘Tip 2’ diyabet formunda sınıflandırılan diyabet hastalığı artık 5 tipte farklı anılacak. İşte detaylar…
Prof. Dr. Okan Yıldız, “Diyabet hastalarını yalnızca Tip 1-ve Tip 2 diyabet olarak değil, 5 farklı diyabet tipi ile tanımlayacak ve tedaviler de buna nazaran tekrar şekillenecek.”diye konuştu. Yıldız, her hastaya standart tedavi yerine diyabette de şahsa özel tedavileri gündeme getiren bu yeni gelişme hakkında açıklamalarda bulundu.
“TANIMLAMADA KÂFİ GELMİYORDU”
Yıldız, yeni tipleri ve tedavisiyle ilgili en son gelişmeleri açıkladı ve şunları söyledi:
“Burada baş karıştırıcı hususlardan bir tanesi, diyabet sınıflandırılmasında Tip 1 ya da Tip 2 kullanımının artık kâfi gelmediği. Zira biz biliyoruz ki tıpkı sınıf içinde, örneğin Tip 2 diyabet hastaları içinde birtakım hastalar birbirinden farklı klinik özellikler gösterebiliyor. Bu nedenle diyabet sınıflandırmasında artık, 5 tiplendirmenin kullanılması gündemde. “
YENİ SINIFLANDIRMA…
Prof. Yıldız, “Genellikle çocuklukta ya da erken yaşlarda başlayan bu tipin ana sistemi bu. Lakin bunun dışında 4 farklı tipten de bahsediyoruz artık. Bunlardan biri, önemli insülin yetersizliğiyle gelişen diyabet. Burada temel sorun, insülinin gereğince yapılamaması. Fakat düzeneği, bağışıklık sistemi ile ilgili değil. 3’üncü tipte de insülin direnci kelam konusu. Neden bu türlü yeni 5 farklı sınıf kullanmak gerekiyor? Zira bunların klinik gelişimleri birbirinden farklı” diye konuştu ve kelamlarına şunları ekledi:
“Her bir tipin kendine mahsus risklerinin daha erken devirde denetim altına alınması ve diyabetin bu alt tiplerine nazaran kullanacağımız tedavi usullerinin de farklılık göstermesi mümkün olacak. İnsülin direncinin önemli olduğu hastalarda, denetim altına almak daha değerli hale gelecek.
Örneğin Tip 2 diyabet teşhisi alan birçok hastanın emsal ilaçları kullandığını, aslında bu ilaçların hepsinin her hastada birebir etkiyi göstermediğini biliyoruz. Aslında bu yeni tiplendirmelerin birbirlerinden klinik farklılıkları daha uygun anlaşılmaya başlandığında, elimizdeki bu tedavi seçeneklerini de bireye özel olarak, daha yanlışsız ve aktif bir biçimde konumlandırabileceğiz. Yeni verirler toplandıkça, bilhassa de yeni tiplendirmelerin kullanımı da arttıkça, diyabete bağlı körlük ya da böbrek hasarı üzere, hastalarda hangi komplikasyonun tesiri daha süratli ya da daha fazla gelişecek, bunu öngörmek de mümkün olabilecek”
