TRT Haber’den Benginur İkbal Akgül’ün haberine nazaran; Klinik Psikolog Büşra Sel Cengiz ile oyun terapisi nedir, ne işe fayda, nasıl uygulanır? Sorularının yanıtladı.
OYUN TERAPİSİ NASIL YAPILIYOR?
Her terapi üzere seans öncesinde çocukların öyküsü alınıyor. Ebeveynlerin verdiği bu bilgiler psikologların çocuklarla kuracağı diyalog ve oyun için çok pahalı bir yol göstergesi oluyor.
Cengiz, terapinin başlama seyahatini şu halde anlattı
“Oyun terapisi, 2-3 yaşlarından 12 yaşına kadar olan çocuklara uygulanabilen bir psikoterapi çeşididir. Oyun terapisinin yetişkin psikoterapisinden farkı, karşılıklı koltuklarda konuşarak değil, çeşitli oyuncakların ve aktivite gereçlerinin bulunduğu bir odada oyunlar aracılığı ile yürütülen bir terapi çeşidi olmasıdır. Oyun terapisine başlanmadan evvel ebeveynler ile bir görüşme düzenlenerek ailenin hikayesi alınıyor. Sonraki seanslar ise çocukla birlikte oyun odasında yürütülüyor. Çocukla yürütülen oyun terapisi seanslarına ek olarak aile ile geri bildirim seansları düzenleniyor.”
KAÇ SEANS SÜRÜYOR?
Büşra Sel, oyun terapisinin kaç seans süreceğini kestirmenin mümkün olmadığını fakat birinci seanstan değişimin de beklenmemesi gerektiği konusuna vurgu yapıyor.
“İlk oyun seansları çoklukla çocuğun oyun odasını keşfettiği, terapistle bağ ve ittifak kurmaya başladığı seanslardır ve büyük terapötik gelişmeler görülmez. Çocuk ve terapist ortasında münasebet kurulduktan sonra temel oyun terapisi başlar.”
“OYUN ODASINDA KİMSE ÇOCUĞA YAPMASI GEREKENİ SÖYLEMEZ”
Çocuğun kendini rahat hissetmesi için hem ortamın rahatlığı hem de terapistle kuracağı alaka epeyce kıymetli. O denli ki, hislerin sağlıklı yansıtılması ve manalandırılması bu sayede başarılı olur diyor Büşra Sel:
“Oyun terapisinde, en temel prensip terapistin çocuğu olduğu haliyle kabul etmesi ve çocukla sıcak bir münasebet kurmasıdır. Oyun odasında kimse çocuğa yapması gerekeni söylemez, kendi istediğini istediği biçimde yapar. Oyun odası, çocuğa yetişkinler tarafından azarlanma, eleştirilme yahut müdahalenin olmadığı özgür, kabul eden, müsaade verici ve inançlı bir ortam sunar. Yolu çocuk belirler, terapist ise onu takip eder. Bir başka temel unsur ise, terapist çocuğun tabir ettiği yahut oyunlarında ortaya çıkarttığı hisleri fark eder ve bu hisleri çocuğun davranışlarına ait içgörü kazanabileceği biçimde ona yansıtır. Böylelikle çocuk hem hislerini açığa çıkartmış olur hem de terapistin bu hisleri kabul edip yansıtması ile de hisleri işlemlemeye ve anlamlandırmaya başlar.”
ÇOCUKLAR NEDEN OYUNLA KENDİNİ ANLATABİLİYOR?
“Oyun, çocuklar için kendini tabir etmenin en doğal aracıdır.” diyen Büşra Sel, yetişkinlerin lisanı ehil biçimde kullanabildiği için kendini sözel olarak söz edebildiğine değiniyor. Lakin çocuklarda sözel gelişimin şimdi bu düzeyde olmadığını söylüyor. “Bu sebeple oyun, çocukların gerginlik, hayal kırıklığı, kaygı, güvensizlik, kaygı, öfke üzere birikmiş hislerini dışarı aktarmasının en tesirli fırsatıdır. Yetişkinler konuşarak, çocuklar ise oynayarak kendilerini anlatırlar. Oyun, çocuklar için yaşadıklarını anlamlandırmaya, işlemlemeye yarayan bir zihinsel sindirme aygıtı olarak misyon yapar.” diye devam ediyor.
