Lider Arsenal’ı alandan silen Manchester City, 2 maç eksiğiyle başkanın 2 puan ardına yerleşti.
Mannchester City 4 – Arsenal 1
Boşuna “Premier” sıfatını taşımıyor, İngiltere’nin “Süper” ligi.
Süper ekiplerin, “süper” takımlarının “süper” maçlarına sahne olduğu için olağan ki.
Naçizane gururla, uzun yıllar “yerinde” izlediğim bu “Harikalar Sirki”nde, şampiyonluk yarışları da bu kalitede yaşandığı için olağan ki.
Dün akşamki maça 75 puanla lig önderi olarak giren Arsenal ve 2 maç eksikle 70 puanla onun tam ensesinden gelen Manchester City ortasındaki maç da bu nefes kesen oyunlardan biriydi.
Yenen çok şey kazanacak, yenilen de yarışta bahtını güzelce badireye sokacaktı.
Hani daima diyoruz ya: “Derbi, tıpkı kentin iki ekibi ortasında oynanan maça denir.. Lakin bunun tarifi, iki muhteşem kadro ortasındaki amansız müsabakalara daha çok yakışıyor” diye. İşte o denli bir maçtı izlediğimiz.
Birbirini çok yakından tanıyan ve büyük hürmet duyan iki arkadaş, iki dost, iki meslektaş ortasındaki bir dostça müsabakaydı tıpkı vakitte:
Guardiola ve Arteta…
Sahaya sürdükleri takımlarda değerli bir sürpriz yoktu iki hocanın da. City takımı, Şampiyonlar Ligi’nde 2 Bayern Münih zaferinden sonra pek dokunulmamış bir 11’di Guardiola ismine.
Ama City’nin takımında 1 değil 2 tık, tahminen de 3-4 “tık” daha ileride üç isim vardı ki (İlkay, Haaland, De Bruyne) , onların başında “Bizim İlkay Gündoğan” geliyor.
Bu çocuk, İngiltere’nin ve hatta dünyanın en değerli ligilerinden birinin en değerli kadrolarından birinde nasıl (hakkıyla) kaptan olabildiğini her maç daha fazla kanıtlıyor.
Bu çocuk, bir futbol ekibinde “oyun kuruculuğun” (play maker) ötesinde, nasıl “senaryo yazıcılığı” (script writer) olunabileceğinin, futbol kitaplarına geçecek örneklerini sergiliyor.
Ayağına topu her aldığında “Şimdi kim bilir neler yaratacak?” diyorsunuz. Tahminen çok savlı bir yorum diyebilirsiniz, ancak bu çocuk öbür bir “Milli aidiyet” (Almanya vatandaşı olmasına karşın, kökenini kastediyorum) taşısa, gelmiş geçmiş en büyük yıldızlar ortasına girerdi. Cruyff, Zidane, Van Basten, Ronaldo, Pele, Messi, Maradona sınıfından kelam ediyorum.
Siz tekrar de “çok iddialı” bulabilirsiniz.
Dönelim maçın pratiğine.
City karşısında bir orta “topa sahip olma ve pas sayısı” istatistiklerinde önde görünen Arsenal, her iki istatistiğin de futbolda hiç kıymetli olmadığını, kıymetli olanın “Bu paslarla ve sahip olma ile ne ürettiğinin değeri olduğunu” bir kere daha gösterdi.
İlk yarı büsbütün City’nin hakimiyetinde geçerken, birinci golü erken bulmanın da özgüveni ile City maçı donmine etmeye başladı.
Kevin de Bruyne, kadronun neden en değerli silahlarından biri olduğunu kanıtlayan bir gole imza attığında şimdi 7’nci dakikadaydık.
Orta alandan aldığı topu o denli bir götürdü ki, hani “Bizim Redmond’ın” yaratıcı sprintlerine emsal bir halde, herkes “acaba yanından koşanlardan kime verecek?” diye düşünürken, kendine yarattığı şu açısı ile kaleciyi avlayıverdi. Büyük yıldız bu türlü olunuyor işte.
Durumu 1-0 yaptıktan sonnra City bu sefer “baskıya” döndü. Arsenal’ı alanından çıkarmadı. Arsenal, birinci manalı rakip kale önü imgesini (o da set oyunu ile) verdiğinde dakika 34’tü. Daha fazla kelama gerek var mı?
Haaland’ın ayağından tam 3 tesirli şut, birinci yarım saatte tam 5 isabetli şut City’den geldi.
Ve kronometre 45+1 ‘de iken, City’nin öldürücü darbesi bir duran toptan geldi.
Frikikten gelen topa John Stones’un baş vuruşu uzak direkten içeri girdiğinde, hakem evvel ofsayf münasebeti ile saymadı. VAR beklendi. Ve VAR’ın milimetrik titiz incelemesi, (VAR, işte bunun için var) adaletin yerini bulmasını sağladı. Durum 2-0 oluyor ve Arsenal için tehlike çanları, soyunma odasının kapısına hakikat çalmaya başlıyordu.
Ve maçı adeta “bitiren” tayin edici gol, ikinci yarının başlarında 54’de, yeniden De Bruyne’den geldi. Orta alanda bir pas kusurundan topu çalan Haaland, De Bruyne’ye adeta “al, götür, at” dercesine topu verdi. Bruyne de inanılmaz bir itidalli vuruşla, durumu 3-0 yaptığında “Ligin kaderi” neredeyse belirleniyor üzereydi.
O andan itibaren alanda yaşanan herşey, gerginlikler, durumlar, ataklar, şutlar vs. Hattâ Arsenal’ın 86’da holding’in ayağından kazandığı durumu 3-1 yapan “şeref sayısı” bile, “teferruat”tı artık.
Son saniyelerde, maç boyunca deneyip deneyip atamayan Erling Haaland, saçlarının bağını çözdükten ve “havalandırmaya” başladıktan saniyeler sonra 4’ncü golü atıp, Arsenal’ın tabutuna son çiviyi çakıyordu.
City, 2 maç eksiğiyle puanını 73’e çıkardığını, ortadaki farkı da 2’ye indirdiğini o dakikada ilan ediyordu.
Arsenal’a “geçmiş olsun” bildirisiydi bu skor tabelası.
